Kippenvel van Edinburgh
22 mei 2017 - Schiphol, Nederland
Hey iedereen! Welkom bij alweer het laatste reisverhaal van onze reis naar Schotland!
Op onze reis naar Perth zijn we eerst gestopt bij de Tomatin Distellery, om te kijken hoe whisky wordt gemaakt. Dit omdat we allebei enorme whisky liefhebbers zijn. Kuch. Nee, meer omdat dit er gewoon echt bij hoort als je in Schotland bent. Dat whisky maken eigenlijk super simpel is en je maar 3 ingrediënten nodig hebt, wisten wij ook niet. Wel boeiend om te zien! Er wordt eerst een goedje gemaakt dat voor alle whisky stokerijen eigenlijk hetzelfde is (deze mochten we even proeven door iets op onze hand te gieten en het er daarna af te likken. Dit lukte natuurlijk bij iedereen, behalve bij mij. Onhandig als ik ben, goot ik natuurlijk die halve fles leeg op mijn hand waardoor ik meteen volledig ontsmet was door alcohol. Ook wel fijn eigenlijk, wel gênant). De smaak van de verschillende whisky's komt door het vat waar het naderhand in gaat. Dit kunnen namelijk verschillende houtsoorten zijn, of verschillende oude vaten waarin bijvoorbeeld eerst port of rode wijn in heeft gezeten. Daarna mocht ik (Ralf niet, die moest rijden, die heeft een flesje meegekregen) 3 whisky's proeven. De eerste slok is vreselijk, daarna valt het wel mee. Maar een favoriet drankje, dat is het nog niet geworden.
Daarna was het tijd voor weer een kasteel, dit keer Balmoral Castle. Ze hadden het beter Geenbalaan Castle kunnen noemen. Het regende ook heel erg, en de audio tour was echt om te janken zo saai. Ik wil weten hoeveel wc's er in het kasteel aanwezig zijn, hoeveel geesten er ronddwalen en welke dienstmeid met welke prins is vreemdgegaan. In plaats daarvan kreeg ik te horen op welke grond van de tuinen dalia's het best groeien en kreeg ik een snelcursus bemesting. Tenzij je boven de 80 jaar bent, is dit niet aan te raden.
Aangekomen in ons b&b wachtte ons weer een nieuw avontuur. Toen de (overigens super lieve, maar niet zo snuggere) host ons in de kamer liet, bleek de douche volledig blank te staan doordat er een leiding was gesprongen. De host compleet in paniek. Wij zijn verkast naar een kamer beneden, die net zo mooi was, en de host ging even een loodgieter regelen. Je maakt het mee, je maakt het mee. Terwijl de host verder ging stressen, zijn wij hem gesmeerd richting stad. Wij dachten dat Perth een klein stadje was, maar nee, ook dit is, net als Inverness, een grote leuke stad waar veel te doen is. Bij een oude bibliotheek een drankje gedaan en nacho's gesnackt en toen heerlijk gedineerd bij een restaurant. Waar we overigens een gratis toetje op hebben dankzij de korting die we kregen van ons b&b. Het ontbijt was echt geweldig. Old skool english breakfast inclusief worstje, champignons en tomaat. Ralf vindt me maar raar en wordt al misselijk bij de gedachte, maar het kan mij niet gek genoeg. Je kunt me ook rustig een bord pasta of shoarma voorschotelen om 7 uur 's ochtends, I don't care.
Richting het laatste plekje, Edinburgh! Wat een toeristen hier, niet te doen. Het bekende kasteel hebben we dus maar gelaten voor wat het is. De buitenkant was genoeg, geen puf meer om 2 uur in de rij te staan voor een ticket. De straten hier zijn geweldig, heel oud, zo mooi. Alle pubs, we kunnen er geen genoeg van krijgen. Zo was de pub 'whiski' favoriet, al hebben we geen enkele whisky aangeraakt. Lunchen met pizza in een Amerikaans restaurant, en een heerlijke 'cake shake' (milkshake met caramel fudge), het komt erop neer dat we zwaar op rantsoen moeten in Nederland. Na onze verkenningstocht van Edinburgh zijn we gesloopt naar ons b&b gegaan om te chillen. We hadden immers een geweldige kamer. De host was alleen nogal.....vreemd. We kwamen aan en ze had de kamer nog niet gereed gemaakt. Geen probleem, want naast de slaapkamer had ze ook een gemeenschappelijke woonkamer, allemaal even stylish. Dit hebben we haar dus ook duidelijk gemaakt, maar hier leek ze geen enkele boodschap aan te hebben. Helemaal gek ging ze als een malloot door het huis rennen (serieus, een eindsprint van Usain Bolt is er niks bij) om de kamer zo snel mogelijk klaar te hebben. Na 3 keer compleet bezweet tegen ons te zeggen hoe erg het haar spijt, en wij telkens reageerden met 'no problem, take it easy!!', hebben Ralf en ik gezocht naar een AED apparaat want dit gedrag kon niet gezond zijn. Echt helemaal gek is dit mens. We denken dat ze alcoholist is of aan de speed zit. We zijn er nog niet helemaal aan uit. Resultaat was wel dat onze kamer snel klaar was. Na een paar uurtjes chillen was het tijd voor diner en daarna de City of the Dead tour. Ik heb heel de vakantie moeten proberen om Ralf over te halen om mee te doen met deze tour. Het maakt de Edinburgh experience gewoon helemaal compleet. Een vrouw met een HELE harde stem, zwarte lange leren jas en hele goede toneel skills begeleidde ons naar de ondergrondse kerkers, Greyfriars begraafplaats en het zwarte mausoleum. Vooral het stuk met de ondergrondse kerkers was echt een heftige ervaring. Je zou het misschien niet zo snel verwachten maar het is écht dood eng als je met een groepje in een grote, donkere, kille ondergrondse kamer staat, waar Ralf en ik nét kunnen staan en waar een gekkie met een 1 kaars enge geesten verhalen aan het vertellen is. Bovendien werd die ene kaars op een gegeven moment zelfs uitgeblazen en viel er iemand flauw. Als je van tevoren hebt gehoord dat 1 van de dingen die vaak gebeuren door activiteiten van geesten 'flauwvallen' is, is dit niet heel relaxt als dit daadwerkelijk gebeurt. We dachten ineens dat er meerdere acteurs in het spel waren, maar nee, dit meisje viel écht flauw. De verteller moest daarom het meisje uit de vaults begeleiden, waardoor wij met een groepje alleen achterbleven, zonder uitweg, in gezelschap van de geesten. Niet oké. Gelukkig kon Ralf zichzelf daarna herpakken en heeft hij toch de tour afgemaakt. Zo zie je maar, iedereen vindt andere dingen eng. Ik word gek van een berg en een afgrond, Ralf wordt leip van geesten verhalen.
Vandaag is alweer onze laatste middag hier. Vanochtend hebben we nog even snel Arthur's seat beklommen in het Hollyrood park. Nu even lekker relaxen bij de Starbucks, daarna voor de laatste keer een ongezonde pizza naar binnen schuiven en dan op naar het vliegveld.
Dankjewel voor het lezen en jullie leuke reacties!! Mocht je ooit de kans krijgen, ga dan zeker een keer naar Schotland, wij vonden het in ieder geval helemaal super. X
Op onze reis naar Perth zijn we eerst gestopt bij de Tomatin Distellery, om te kijken hoe whisky wordt gemaakt. Dit omdat we allebei enorme whisky liefhebbers zijn. Kuch. Nee, meer omdat dit er gewoon echt bij hoort als je in Schotland bent. Dat whisky maken eigenlijk super simpel is en je maar 3 ingrediënten nodig hebt, wisten wij ook niet. Wel boeiend om te zien! Er wordt eerst een goedje gemaakt dat voor alle whisky stokerijen eigenlijk hetzelfde is (deze mochten we even proeven door iets op onze hand te gieten en het er daarna af te likken. Dit lukte natuurlijk bij iedereen, behalve bij mij. Onhandig als ik ben, goot ik natuurlijk die halve fles leeg op mijn hand waardoor ik meteen volledig ontsmet was door alcohol. Ook wel fijn eigenlijk, wel gênant). De smaak van de verschillende whisky's komt door het vat waar het naderhand in gaat. Dit kunnen namelijk verschillende houtsoorten zijn, of verschillende oude vaten waarin bijvoorbeeld eerst port of rode wijn in heeft gezeten. Daarna mocht ik (Ralf niet, die moest rijden, die heeft een flesje meegekregen) 3 whisky's proeven. De eerste slok is vreselijk, daarna valt het wel mee. Maar een favoriet drankje, dat is het nog niet geworden.
Daarna was het tijd voor weer een kasteel, dit keer Balmoral Castle. Ze hadden het beter Geenbalaan Castle kunnen noemen. Het regende ook heel erg, en de audio tour was echt om te janken zo saai. Ik wil weten hoeveel wc's er in het kasteel aanwezig zijn, hoeveel geesten er ronddwalen en welke dienstmeid met welke prins is vreemdgegaan. In plaats daarvan kreeg ik te horen op welke grond van de tuinen dalia's het best groeien en kreeg ik een snelcursus bemesting. Tenzij je boven de 80 jaar bent, is dit niet aan te raden.
Aangekomen in ons b&b wachtte ons weer een nieuw avontuur. Toen de (overigens super lieve, maar niet zo snuggere) host ons in de kamer liet, bleek de douche volledig blank te staan doordat er een leiding was gesprongen. De host compleet in paniek. Wij zijn verkast naar een kamer beneden, die net zo mooi was, en de host ging even een loodgieter regelen. Je maakt het mee, je maakt het mee. Terwijl de host verder ging stressen, zijn wij hem gesmeerd richting stad. Wij dachten dat Perth een klein stadje was, maar nee, ook dit is, net als Inverness, een grote leuke stad waar veel te doen is. Bij een oude bibliotheek een drankje gedaan en nacho's gesnackt en toen heerlijk gedineerd bij een restaurant. Waar we overigens een gratis toetje op hebben dankzij de korting die we kregen van ons b&b. Het ontbijt was echt geweldig. Old skool english breakfast inclusief worstje, champignons en tomaat. Ralf vindt me maar raar en wordt al misselijk bij de gedachte, maar het kan mij niet gek genoeg. Je kunt me ook rustig een bord pasta of shoarma voorschotelen om 7 uur 's ochtends, I don't care.
Richting het laatste plekje, Edinburgh! Wat een toeristen hier, niet te doen. Het bekende kasteel hebben we dus maar gelaten voor wat het is. De buitenkant was genoeg, geen puf meer om 2 uur in de rij te staan voor een ticket. De straten hier zijn geweldig, heel oud, zo mooi. Alle pubs, we kunnen er geen genoeg van krijgen. Zo was de pub 'whiski' favoriet, al hebben we geen enkele whisky aangeraakt. Lunchen met pizza in een Amerikaans restaurant, en een heerlijke 'cake shake' (milkshake met caramel fudge), het komt erop neer dat we zwaar op rantsoen moeten in Nederland. Na onze verkenningstocht van Edinburgh zijn we gesloopt naar ons b&b gegaan om te chillen. We hadden immers een geweldige kamer. De host was alleen nogal.....vreemd. We kwamen aan en ze had de kamer nog niet gereed gemaakt. Geen probleem, want naast de slaapkamer had ze ook een gemeenschappelijke woonkamer, allemaal even stylish. Dit hebben we haar dus ook duidelijk gemaakt, maar hier leek ze geen enkele boodschap aan te hebben. Helemaal gek ging ze als een malloot door het huis rennen (serieus, een eindsprint van Usain Bolt is er niks bij) om de kamer zo snel mogelijk klaar te hebben. Na 3 keer compleet bezweet tegen ons te zeggen hoe erg het haar spijt, en wij telkens reageerden met 'no problem, take it easy!!', hebben Ralf en ik gezocht naar een AED apparaat want dit gedrag kon niet gezond zijn. Echt helemaal gek is dit mens. We denken dat ze alcoholist is of aan de speed zit. We zijn er nog niet helemaal aan uit. Resultaat was wel dat onze kamer snel klaar was. Na een paar uurtjes chillen was het tijd voor diner en daarna de City of the Dead tour. Ik heb heel de vakantie moeten proberen om Ralf over te halen om mee te doen met deze tour. Het maakt de Edinburgh experience gewoon helemaal compleet. Een vrouw met een HELE harde stem, zwarte lange leren jas en hele goede toneel skills begeleidde ons naar de ondergrondse kerkers, Greyfriars begraafplaats en het zwarte mausoleum. Vooral het stuk met de ondergrondse kerkers was echt een heftige ervaring. Je zou het misschien niet zo snel verwachten maar het is écht dood eng als je met een groepje in een grote, donkere, kille ondergrondse kamer staat, waar Ralf en ik nét kunnen staan en waar een gekkie met een 1 kaars enge geesten verhalen aan het vertellen is. Bovendien werd die ene kaars op een gegeven moment zelfs uitgeblazen en viel er iemand flauw. Als je van tevoren hebt gehoord dat 1 van de dingen die vaak gebeuren door activiteiten van geesten 'flauwvallen' is, is dit niet heel relaxt als dit daadwerkelijk gebeurt. We dachten ineens dat er meerdere acteurs in het spel waren, maar nee, dit meisje viel écht flauw. De verteller moest daarom het meisje uit de vaults begeleiden, waardoor wij met een groepje alleen achterbleven, zonder uitweg, in gezelschap van de geesten. Niet oké. Gelukkig kon Ralf zichzelf daarna herpakken en heeft hij toch de tour afgemaakt. Zo zie je maar, iedereen vindt andere dingen eng. Ik word gek van een berg en een afgrond, Ralf wordt leip van geesten verhalen.
Vandaag is alweer onze laatste middag hier. Vanochtend hebben we nog even snel Arthur's seat beklommen in het Hollyrood park. Nu even lekker relaxen bij de Starbucks, daarna voor de laatste keer een ongezonde pizza naar binnen schuiven en dan op naar het vliegveld.
Dankjewel voor het lezen en jullie leuke reacties!! Mocht je ooit de kans krijgen, ga dan zeker een keer naar Schotland, wij vonden het in ieder geval helemaal super. X
Er is dus meer..............
Bedankt voor jullie verslag van leuke en spannende avonturen.
Zal weer blij zijn om jullie te kunnen omhelzen in het nuchtere Holland. XXXXX