Gehandicapte berggeit on tour

18 mei 2017 - Portree, Verenigd Koninkrijk

Hi! We hebben inmiddels ook 2 dagen Portree achter de rug. Dit dorpje ligt op het eiland Isle of Skye. Op onze heenreis zijn we eerst even gestopt bij de ruïnes van Inverlochy Castle. Er stond niet veel meer recht overeind dus waren we zo weer op pad. Onze volgende stop was bij het viaduct in Glenfinnan waarover de Zweinstein Express rijdt in de Harry Potter films. Ik werd daar heel heel blij van. Vooral omdat we er zo vroeg waren dat we de meute toeristen die na ons kwamen lekker achter ons konden laten. Daarna hebben we 3 uur gereden door prachtige berglandschappen. Via de Skye Brigde kwamen we uiteindelijk op het eiland. We zijn meteen doorgereden maar The Old Man of Storr, en hebben deze beklommen. Man man, wat heftig mooi weer. Het waaide daar alleen zo enorm hard, dat ik een aantal keer bijna van de berg gelazerd ben. Sowieso ben ik niet echt een natuurlijk manoeuvreerende berggeit, dus dit was wel weer afzien. Toen we bezig waren met de go pro installeren voor een mooie timelapse kwam er een alleraardigste man voorbij 'hi guys, do you want me to take a picture of you together?'. Dat hij dit zei hadden Ralf en ik alleen pas door toen de goede man alweer was doorgelopen. Doordat onze oren van onze hoofden waren afgewaaid kwam de boodschap verlaat door. Ik kon wel janken. Ik vond het intens zielig dat we deze man gewoon hadden genegeerd. Dit werd mijn doel. Niet de top bereiken, maar deze man bereiken en het dan goedmaken door hem een grote glimlach te geven, en misschien ook wel door een foto van hem te maken, aangezien hij alleen op pad was. Dit bleek een betere motivatie, want we hebben de top bereikt!! Daar kwamen we thank god de man tegen die lekker met een biertje (voor de bierliefhebbers onder ons; een Brewdog IPA dead pony club, jaja 1 van de betere) zat uit te puffen. We hebben een leuk gesprekje gevoerd en hij heeft foto's van ons gemaakt en wij van hem. Yessss! Nog een leuk weetje, op de weg terug kwamen we serieus die asociale Fransen tegen die in Balloch in hetzelfde b&b zaten! What are the odds...

Eenmaal weer beneden aangekomen (daarom is geen reden, als je door grint de berg af glijdt ben je snel beneden...) zijn we naar ons b&b gegaan. Dit is tot nu toe t beste b&b. Het wordt gerund door een wat oudere dame, echt zo'n super lief, verzorgend omaatje. We hebben een volledige verdieping voor onszelf, inclusief eigen keukentje dat van alle gemakken is voorzien. Serieus, bifi worstjes, jammetjes, kaasjes, ham, fruit, pannekoekjes, boterhammen, croissantjes, cereal, you name it en het is aanwezig. Bovendien liggen er chocolaatjes op het nachtkastje en is het servies met bloemetjes. Dit is een vrouw naar mijn hart.

Na de bergtocht hadden we wel honger gekregen. Ga dan even een restaurantje zoeken, simpel toch. Dat simpel niet het juiste woord is om ons verblijf in Portree te beschrijven wordt snel duidelijk. OVERAL was het vol. Veel te weinig restaurants voor het enorme aantal (nederlandse) toeristen die hier aanwezig zijn. Uiteindelijk hebben we heel erg geluk gehad dat we bij een restaurantje (máár) 10 minuten buiten hoefden te wachten tot we plaats konden nemen. Heel gezellig was het niet, maar we hebben wel mosselen en risotto gegeten, wat dus wel een win situatie was omdat we eindelijk geen frituur voer voorgeschoteld hebben gekregen. Meteen dus maar elders gereserveerd voor de dag erna. Gelukkig werden we tijdens het wachten wel verrast door een live optreden van de plaatselijke doedelzak amateur club. Filmpje op aanvraag beschikbaar, 1 meisje was die ochtend haar pakje vergeten te wassen helaas...Maakt de Schotse sfeer weer even compleet.

Dag erna weer vroeg uit de veren voor wat een enerverende dag zou worden. Eerst een kasteeltje, inmiddels mijn favo activiteit. Dit keer Dunvegan Castle. We zijn heel erg verwend door Inveraray Castle, want deze kon er niet aan tippen. Maar deze had wel grotere tuinen en een leuke legende over de fairy tower (zoek het op of vraag het mij als ervaringsdeskundige mocht je meer willen weten) dus we hebben ons alsnog prima vermaakt. Helaas heb ik daar ook kennis mogen maken met een middeleeuws toilet. Dat hadden ze nou niet persé na hoeven maken. Alle wc's verstopt waardoor ik bij de mannen op een bergje....let's call it waste...moest gaan zitten. De hurktoiletten van Thailand zijn er niks bij hoor.

Toen direct door naar The Quiraing, een overweldigende bergen partij die we 'even' gingen beklimmen. Godsamme dat heb ik geweten. Al na een kwartier waren de paden zo smal als mijn voet en de afgronden zo diep als mijn angst. Al snel werden mijn gedachten en mijn angst me de baas en stroomden er wat tranen. Ik ben zo blij dat Ralf me op dit soort momenten het vertrouwen kan geven dat het wel goedkomt en daarnaast een handje om me aan vast te houden. Ik vond dit echt een grote ellende. Ik heb geen last van hoogtevrees als ik veilig in een achtbaan karretje zit, maar als ik zelf iets moet uitvoeren, draag mij maar weg. Uiteindelijk veilig en wel teruggekomen en natuurlijk is het het achteraf helemaal waard geweest. Een sfeerimpressie zal ik toevoegen maar het is met geen foto na te bootsen hoe je je voelt op de top van een berg of in een dal naast twee enorme bergen. Dankjewel Ralf, zonder jou was ik achter mekaar omgedraaid.

Op de terugweg nog even geluisterd naar BBC waar super hilarisch werd gebabbeld over 'the Dutch King'. Ik citeer; 'I wish I was born in the Netherlands, they call their King prince pils....hahahaha I want to meet prince lager!!' We kwamen niet meer bij.

En dan is het in ons ritueel tijd voor een biertje! Ik wilde ook weleens een wijntje proberen, maar aangezien ze die hier volschenken tot aan standje voetbal kantine (lees, tot de nok toe gevuld waardoor je eerst moet slurpen) denk ik dat deze wijn uit chateau de migraine komt...
Wat wel weer super toevallig en cool was, is dat Anderson moest darten tegen van Gerwen. Wat Schotse kerels kwamen speciaal naar de kroeg om deze wedstrijd te kijken. Leuk!
Voor de avond hadden we dit keer gereserveerd, maar schijnbaar zijn dat in Portree geen garanties op een plekje. Momenteel zitten we buiten in de kou te wachten tot er iemand weggaat zodat wij daar kunnen zitten. Echt unbelievable. Mocht je op korte termijn miljonair willen worden, open dan een restaurant op Isle of Skye. Echt pure survival of the fittest voor een tafeltje. En dat na een helse beklimming. Ik vind het heftig.

Daarom laat ik het hierbij. Het verhaal is al te lang, mijn vingers zijn bevroren en ik voel een oncontroleerbare behoefte om de mensen in het restaurant weg te kijken. Tot de volgende blog!

Foto’s

4 Reacties

  1. Karel:
    18 mei 2017
    Weer prachtige foto's bij een mooi verslag. Ik mis de foto van die man met zijn dead pony club biertje.
  2. Chris Muskens:
    19 mei 2017
    Prachtige foto's, wat een mooi landschap. Heerlijk genieten daar!! xxx
  3. Sanne:
    19 mei 2017
    Daar heb ik helaas geen foto van Karel! Die heeft hij alleen zelf...
  4. Chris Muskens:
    19 mei 2017
    Nu MvG twee Schotten heeft verslagen behandelen ze jullie daar wel als VIPs of juist niet? Moet Ralf maar eens een partijtje spelen tegen zo'n dronken dead pony Schot.
    XXX