Panic attack

Oeh oeh jongens, daar lig ik dan in mijn vertrouwde bedje thuis. Het is kwart voor 10 en wij gaan zo maar proberen te slapen. De wekker staat op 3 uur en dat is normaal gesproken de tijd dat je thuiskomt van een goeie stapavond. Dit keer komen mijn ouders ons een uur na dit tijdstip ophalen om ons naar het vliegveld te brengen! So excited!! Natuurlijk als de dood dat ik honderd dingen vergeten ben in mijn backpack te proppen, maar dat hoort erbij. Van een vergeten schuifspeld of nagellakremover zal een mens niet snel doodgaan. Ik spoel nu even de tijd vooruit en spreek jullie zo!

Inmiddels aangekomen in Doha, Qatar. Eerste deel van de vlucht zit erop! Super relaxt met Qatar Airways. Aardige stewardessen en het eten was ook goddelijk als je het vergelijkt met het ultra ranzige broodje kip dat ik net op heb. Hebben ze hier de meest luxe winkels, een trein om naar de gate te gaan en dan missen ze gewoon een fatsoenlijke burger tent. Foei foei! Zo meteen boarden voor het tweede deel, richting Hanoi. Wil jullie trouwens het creepy 'teddybeer met lamp in hoofd' beeld niet onthouden, foto bijgevoegd.

Oké update, we hebben een Burger King gespot. We balen hier enorm van.

Inmiddels geland op Hanoi, nu kan het avontuur echt beginnen. Ik zou trouwens wel graag willen dat iedereen verplicht een cursusje 'hoe gedraag ik me in een vliegtuig' moet volgen, aangezien de mevrouw achter me dacht dat ze als een bezetene en met de kracht van een sloopkogel op het entertainment ipadje moest klikken, waardoor ik iedere keer naar voren vloog. Als ze tijdens die cursus dan ook ff uitleggen hoe je in hemelsnaam in slaap valt in zo'n ding dan is dat win-win zou ik zeggen.

Hanoi
Yo jongens, inmiddels weer een paar uurtjes in Hanoi en ik moet zeggen, dat valt me niet mee. De paniek, heimwee en hyperventilatie hebben me even helemaal overgenomen. In Thailand had ik dit totaal niet en daarom schrik ik er zelf ook van. Ik heb het er met Ralf over gehad en we denken dat het komt doordat de sfeer hier echt totaal anders is. Het regent, de mensen zijn minder vriendelijk en toegankelijk en bovendien zie je hier (tot nu toe) erg weinig toeristen en al helemaal geen andere Nederlanders. Kwamen we in Thailand in warm bad waar Ralf zelfs een bekende tegenkwam, zo voelt het hier alsof we er met z'n tweeën helemaal alleen voor staan aan de andere kant van de wereld. We konden ons hotel nog niet in en daarom liepen we doodmoe door ultra drukke straten waar ik voor mijn gevoel al 3x bijna dood ben gereden. Uiteindelijk kwam dan toch dat zo gevreesde paniekgevoel wat erg lastig te controleren is. Hopelijk gaat dit snel over!!!